Dag 2 – Zondag 14 juli

Vanochtend kwam D’Artagnia, zoals afgesproken, weer langs om ons plan de campagne te bespreken. Ze vertelde ons kort wat De Drie Musketiers precies inhoudt. Vanochtend, tijdens een korte wandeling, had ze iets zien liggen wat ons misschien wel zou helpen om bij de eerste musketier te komen. Voor het gebouw lag een stukje voedsel met één hap eruit. D’Artagnia had ons zojuist verteld dat één van de musketiers, Portia, heel erg van eten houdt. Ze heeft echter een vreemde gewoonte dat als ze ergens zin in heeft, er een hap van te nemen en er dan alweer klaar mee te zijn. Na het stukje voedsel voor het gebouw zagen we nog meer aangevreten voedsel liggen. We besloten het spoor te volgen om te kijken waar we uit zouden komen. Na ongeveer 200 meter te hebben gelopen vonden we Portia op een picknickkleedje omringd met voedsel. Ze vroeg ons wat we kwamen doen, waarna wij vertelden dat we eigenlijk naar haar op zoek waren. Ook vertelden we dat we hier zijn op verzoek van de koning. Ze geloofde ons niet. Waarom zou de koning een groep mensen uitnodigen om hem te helpen, als die groep niet eens een eigen familiewapen heeft. Zonder familiewapen hoor je niet bij de elite, en niet-elite groepen zouden nooit door de koning worden uitgenodigd. Gelukkig had D’Artagnia een goed plan. Als we nou terug zouden lopen en gewoon een familiewapen zouden maken, zou Portia ons misschien wel geloven.
Na de lunch en een heerlijk middagdutje gingen we lekker aan de knutsel. De familiewapens zijn ontzettend mooi geworden! Ook D’Artagnia had een familiewapen gemaakt. Deze was misschien iets minder mooi dan die van de kabouters…
Aan het einde van de middag gingen we weer terug naar Portia om de wapens te laten zien. Ze geloofde ons nog steeds niet helemaal, maar keurde het maar goed. Ze zou aan één van de andere musketiers vragen of zij haar gezicht vanavond even zou willen laten zien. D’Artagnia had al laten weten dat zij ook graag een musketier wil worden, en vroeg aan Portia hoe zij zich zou kunnen aanmelden voor deze functie. Portia vertelde D’Artagnia dat ze eerst vijf formulieren moest invullen zodat haar aanvraag in behandeling genomen kan worden. D’Artagnia was dolgelukkig.
Na het avondeten kwam inderdaad de volgende musketier langs: Atia. Atia is de vrolijke sping-in-het-veld van de musketiers. Zij kwam even laten weten dat de aanvraag van D’Artagnia in behandeling is genomen en dat ze nu naar alle formulieren aan het kijken zijn. Ze moet wel nog even laten zien dat ze sterk genoeg is om een musketier te worden. Misschien kunnen de kabouters haar daar morgen mee helpen? Dat kunnen ze zeker! Atia merkte wel op dat een aantal van onze dames er nog een beetje ‘groen’ uitzien… Na de uitleg van het woord ‘groentje’ werd duidelijk dat het voor Henrike, Naomi D., Zonne, Naomi I. en Esther tijd was voor hun kampdoop! De rest is geschiedenis. Tot morgen!